Arnošt Muka/Jan Arnošt Holan
Pućowanje po Delnjej Łužicy - strona 3

wróćo k stronje 2 <<<

Po wječeri wjedźe nas knjez “hucabnik” na přazu. Domy su w Nowej Wsy nimale wšě z cyhelow natwarjene a steja w dołhej hasy ze swislemi na puć a kóždy ma z deskami wobhrodźeny dwór. Pjecy steja wonka přede wsu. My zastupichmy do jeneho domu, w kotrymž bě wot naju pytana přaza. Mój buchmoj wot woprawdźe krasneho wobraza kaž zaslepjenaj. Bě so namaj tola tamna korčmarjec dźowka hižom lubiła a tu bě wona jena z najsnadnišich. Běchu pak tam holčki wot 18-21 lět, wšě derje zrosćene z krutymi stawami a z wobličemi, kaž je w najzdźěłanišich městach po estetiskich zakonjach rjeniše a při jednorym napohledźe lubozniše njenamakaš. Wšitke sedźachu na ławkach při sćěnach koło wokoło a nas wohladawši počachu wšě koleska chětřišo wjerćeć a kulojte hač wyše łochćow nahe ruki cybachu tak pilnje wot kudźelow, jako bychu na jedyn raz so wšě dopomniłe, kak wjele su druhe wječory skomdźiłe. Při tym začerwjenichu so lička a wšě hladachu prosće na kudźel kaž bychu so před namaj bojałe. Bě tam pak dwanaće wjesnych źowćow a jene do domu słušace, jena stara moterka a młody hospodar. Mój zawdachmoj wšitkim ruki a Muka započa: “Źowća, my smy słyšeli, až móžaśo wy rědne stucki spiwaś, spiwajśo nam jadnu!” Holcy zaspěwachu hač namaj wuši klinčachu. Po spěwanju kóždeho spěwa da sebi Muka je “hulicowaś” (powědać) a pisaše.

Ja pak mějach to ćežke dźěło so wokoło holcow šmórać a so mojeho hubjeneho gronjenja dla dać wusměšować. Dokelž słowa najbóle znajach a jenož dźiwnje wuprajowach, praješe jena, zo drje ja derje serbsce móžu, ale jenož nochcu prawje rěčeć. Přelče běchu nětk wšě njebojazne a rěčachu kaž myslachu. Wosebje bě tam mała žiwa wósomnaćelětna Liza Šomborojc, kotraž so přez hibitosć ćěła a ducha wuznamjenjowaše.

Ja mjez druhim jej a jejnej towaršce Majcy Bogojc, kiž měješe dospołnje grichiski profil, H. Jordanowu zběrku delnjołužiskich pěsni (w Časopisu wotćišćanych) pokazach a wone čitachu nowy prawopis bjez wulkeje prócy. Najlěpje wot wšeho so jim spodobaše:

Tři tucent starych babow,

Bog wodaj mě grěch,

K tom źěłu som links.

K tom žranju som fix.

kotruž štučku hnydom sebi pomnichu a Bóh wě kak husto z wjesołym rjepotanjom wospjetowachu.